Historia - moje przekleństwo

Dzisiaj była pierwsza noc z kozieradką - wrażenia?
Włosy sypkie i przyjemnie gładkie przy skalpie. Niestety na długości są sianowate i odstają na wszystkie możliwe strony,widać olej kokosowy coś wolno na mnie działa albo moje włosy są po prostu zbyt oporne. Stosuje go od 2 tygodni. Czy widzę jakieś efekty? Może jakaś minimalna poprawa jest. Wydaje mi się, że stały się bardziej śliskie ale koncówki to dalej istne napuszone siano.

Moim marzeniem są cięższe, dłuższe, sypkie oraz niskoporowate włosy. Niestety moje piórka sa jak plastelina, jak je ustawie, tak stoją. Są bardzo podatne na pogode.. deszcz - szopa z odstającymi na wszystkie strony połamanymi włosami. Wiatr - siano, które jest tak lekkie że układa się wedle życzen podmuchów powietrza. Śnieg - podobnie jak przy deszczu, ale wygląda to jeszcze gorzej. Słońce - wysuszone i nieciekawie wyglądajace.
W żadnych okolicznościach nie wyglądają dobrze, zastanawiałam się już nawet nad peruką..
Jak już mam w miare ładne włosy to coś mi mówi 'zetnij' i później cierpie i ubolewam przez kolejne miesiące. Miałam włosy jednakowej długości to poszłam do fryzjerki żeby mi pocieniowała.. To była moja najgorsza decyzja w tym roku.

Zostawiając już temat włosów w spokoju napisze pare słów o historii. Czasami uważam za czysty paradoks fakt, że uważam historie za interesującą jednak na lekcjach nigdy nie jestem skupiona. Robię wszystko inne oprócz słuchania. A jeśli już próbuję to informacje wpadają jednym uchem i wylatują drugim. Ten przedmiot jest czymś co po prostu nie zatrzymuje się w mojej głowie. Najprościej mówiąc - mój mózg ignoruje wszystko co dotyczy historii. Tak było od zawsze. Dziwię się, że zawsze jakoś wyszłam cało na koniec roku. Mówią, że głupi ma zawsze szczęście ;)

Crazy in hair!

Tak więc właśnie. Stałam się włosomaniaczką! Moja mania zaczeła się pare miesięcy temu jednak nic z tym nie robiłam. Jednak od miesiąca działam! Działam i trzymam kciuki na poprawę i piękny koński ogon. Moja kitunia grubości małego palca nie powala wcale na kolana. Od dziecka miałam włosy lipne i cienkie aczkolwiek ich obecny stan przebił wszystkie dotychczasowe włosowe załamki. Teraz popadłam w stan ciężkiej depresji i jedynym ratunkiem dla mnie są właśnie włosy. Bujna czupryna będzie dla mnie zbawieniem i położy kres moim troskom. Lecz co mi z tego włosomaniactwa wyjdzie?

Zacznijmy od małej prezentacji moich mysich włosków.

Włoski były myte w sobotę wieczorem (dzisiaj jest poniedziałek). Jak widać są przetłuszczone przy głowie a na reszcie sucha, zniszczona miotła. Widać już też kilkucentymetrowe odrosty. Ostatni raz farbowałam włosy 16 czerwca i na chwile obecną chcę się z tym wstrzymać dopóki nie osiągnę jakiegoś tam efektu. Ubolewam nad tym strasznie, bo nie trawię swojego koloru włosów, ale jak mam stracić ich jeszcze raz tyle, ile straciłam do tej pory, to myślę że warto się poświęcić. Wypadanie jest moją najgorszą zmorą, którą muszę przezwyciężyć. Do boju włosomaniaczki!

Moje postanowienia włosomaniactwa: 

- wcierka z kozieradki 3-4 razy w tygodniu
- olejowanie olejem kokosowym przed każdym myciem aż do poprawy stanu włosów (częstotliwość będę zmniejszała razem z zadowalającymi mnie efektami)
- picie pokrzywy z 2 torebek raz dziennie
- kuracja kapsułkami revalid (jestem już po pierwszym miesiącu stosowania, nie jestem pewna co do efektów)
- ponadto ograniczenie  prostowania i suszenia do minimum. Mimo, że nie narażam moich włosów zbyt często na takie szoki termiczne to i tak uważam, że jest tego zbyt dużo. Nawet okazyjna stylizacja jest dla moich delikatnych piórek szkodliwa.
- odżywka jedwabna kuracja&olejek arganowy

Na razie nie chcę dokładać masy kolejnych kosmetyków, bo jak wiadomo - co za dużo to nie zdrowo.

Moje oczekiwania: 

- ograniczenie wypadania (!!!)

- baby hair (I need more hair!)

- zagęszczenie mojej cienkiej miotełki

- przyrost - mania zapuszczania 

- ogólna poprawa stanu włosów

- STOP puszeniu się

 Tak więc pełna nadziei, z olejem kokosowym na skalpie, czekam na spektakularne efekty, którymi się tu na blogu jak najszybciej podzielę :) Postaram się być sumienna w tym co robię (trzymajcie kciuki) oraz dawać jak najbardziej szczegółowe opisy efektów/zawodów. Być może przyczynię się do wyhodowania czyjejś czupryny?

Żegnajcie wypadające włosy! Bye bye!

 

Look at me! I'm still sleeping!

Dużo czasu mineło odkąd ostatni raz blogowałam. Sama nie wiem dlaczego przestałam, przecież tyle w tym zabawy. Od dłuższego czasu chodzę i zastanawiam się czego mi brakuje. Może wyrzucając swoje przemyślenia i prowadząc blogowy monolog znajdę w końcu to czego szukam? Może odnajdę odpowiedź na moje najbardziej trapiące mnie pytanie "Co ze mną nie tak?". Ostatnimi czasy większą część dnia poświęcam spędzając przed komputerem. Zeszytowy pamiętnik zaznaje moich czułości raz na jakiś czas, co pare miesięcy. Zapomniany leży w najlepszej skrytce jaką kiedykolwiek miałam. Może elektroniczna forma pamiętnika będzie częściej przeze mnie używana, z racji że laptop stoi baaardzo wysoko w mojej hierarchi ważności.
Tak więc szukając siebie będę tu pisała o wszystkim i o niczym. O mniej i bardziej ważnych rzeczach. Na celu mam rozwijanie siebie, szlifowanie swoich zdolności pisarskich, które są zresztą bardzo nikłe. Swoją drogą ciekawe co by ze mnie teraz było gdybym skończyła profil humanistyczny w ogólniaku. Może szła bym teraz na studia humanistyczne? Może chciałabym zostać reporterką i latać za ludzmi z mikrofonem jak natrętna mucha, którą chce sie jedynie pacnąć gazetą? Kto wie co by było.
Wyjeżdzając za granice czas jakby stanął w miejscu. Ciągle wydaje mi się, że mogę wrócić do Polski i kontynuuować życie od momentu kiedy wyjechałam. Ale to jedynie złudzenie. Przekonuję się o tym za każdym razem kiedy jadę tam by odwiedzić rodzine i przyjaciół. Wtedy zdaję sobie sprawę, że życie nie stoi w miejscu. Ziemia się dalej kręci, czas dalej leci. Tylko moje serce przeszło w stan hibernacji. A to co przeżywam teraz jest tylko snem. Chyba zostałam zawodowym lunatykiem. Nikt nawet nie zauważa, że śpię!